zondag 27 januari 2013

over iPhone verliezen en instant paniekaanval

Ik heb soms nog al eens van die momenten dat mijn hart als een gek tekeer gaat als ik mijn iPhone niet onmiddellijk vind in mijn veel te grote sjakos. Maar dat heeft gewoon met de rommel in mijn sjakos te maken die ik dagelijks meesleur en de wanorde daar binnenin. Na een half uur wroeten en ploeteren en alles ondersteboven te halen, haal ik dan uiteindelijk toch opgelucht adem als ik mijn iPhone vanonder in de sjakos zie zitten. 

Maar gisterenavond was 't écht van dat ... We kwamen aan in 't CC van Mol en ik zocht de inkomkaartjes voor de voorstelling van Bart Cannaerts. Ik had mijn 'vossen sjakos' bij en daar gaat simpelweg gewoon geen massa's rommel in, maar alleen de meest essentiële dingen zoals portefeuille, zakdoekjes, gsm, sleutels, Nivea potteke & lippenstift. Nu de gsm was dus zoek. Als in écht zoek. Als in kwijt ! Verloren ! Weg ! 

FOK ! 

Mijn hart ging dit keer nog sneller en gekker als een gek tekeer, of nee, mijn hart stond gewoon voor een paar minuten stil denk ik, en de zweetdruppels stonden op m'n voorhoofd. Instant paniekaanval ! Kalm blijven en nadenken, Tine ! 

Ik had de iPhone nog vastgehad in de auto op weg naar Mol. Omdat de 'vossen sjakos' zo klein is, had ik 'm waarschijnlijk gewoon op mijn schoot laten liggen i.p.v. in de sjakos te steken. Ik ben de auto uitgestapt en OOOH NO ! De iPhone moet op de grond gevallen zijn bij 't uitstappen van de auto ... ! 

FOK ! En fok Bart Cannaerts !

"Ik moet terug naar de auto", schreeuwde ik tegen vriendjelief en tegen zusjelief. Die keken me beiden aan met een blik van : "Stom trees, hoe kunt ge nu uw duur speelgoed verliezen ?!?" 

Maar omdat vriendjelief toch zoveel van me houdt dat hij zelfs mee op zoek gaat als ik weer eens een van mijn stommiteiten doe als mijn iPhone verliezen, liep hij in sneltempo naar de parking waar de auto geparkeerd stond. Het was spiegelglad op de weg en op de voetpaden en omdat ik mijn schoenen met hak aan had, was het ook nog eens een uitdaging om op weg naar de parking niet op mijn gezicht te gaan ... Ondertussen was vriendjelief al tot bij de auto gelopen en kwam hij terug in mijn richting gelopen en duwde de iPhone in mijn handen. 
Yup, 't was van dat : hij had daar een tijdje gelegen, helemaal alleen op de koude, besneeuwde grond naast de auto ...
Nog een geluk dat het donker was en er langs beiden kanten auto's geparkeerd stonden en dat je dat ding dus niet zomaar zag liggen ... Anders was hij gewoon weg geweest ... 

Wat een lesje dat ik geleerd heb ! Dit zal me nooit nog overkomen ! 

Later op de avond konden we er met z'n alleen wel mee lachen, maar op dat moment was het toch even grote paniek. Ik moest terug denken aan het sms'je met de vraag of ik zwanger was ... 
Ik kan nog niet eens voor deze baby zorgen, laat staan dat ik voor een échte baby moet zorgen ? Stel je voor dat ik die gewoon vergeet in de auto, of vergeet op te halen in de crèche ... ?!? Nee, laat ik het nog maar even houden bij de zorg voor deze kleine baby iPhone. 

 Wat ben ik blij dat ik je terug heb, my love ! 

Geen opmerkingen: